Kijkavonden, een kwestie van volharden en “goodwill”.

 Op vrijdag 9 oktober was er een kijkavond voorzien. We hoopten op beter weer, denk maar aan de vorige editie waar we met heel veel moeite slechts enkele sterren te zien kregen. We drijven op hoop, dus werd om 19u de Cassegrain in vol ornaat opgesteld in de hoop dat de weerman (-vrouw in dit geval!) zich schromelijk vergist had en dat we toch nog aan de slag konden gaan. Tegen beter weten in, zo bleek.

 Na uren en uren gewacht te hebben op een opklaring (ze hoefde niet eens breed te zijn) moesten we de handdoek in de ring gooien met als enig resultaat dat enkelen voor de duur van 20 seconden Wega zagen…..that’s it!!!

 Nog voor de schemering inviel kregen we bezoek van een inwoner van Bergeik (NL) in gezelschap van een Amerikaan. Ze toonden beide interesse en zullen ons in de toekomst nog bezoeken. Een ander gespreksitem werd het openstellen van de kijkavonden voor het brede publiek. Het bestuur zal deze materie inkijken en verder uitwerken. Trieste balans van weer een mislukte kijkavond: Wega gezien en een heleboel wolken. Er waren niet minder dan vijf Noorderkroners aanwezig……..daar zal het zeker niet aan gelegen hebben. Dit bericht afsluiten met een cliché? Alléé, daar gaat ie: ” Het was slecht, het is slecht, dus……..kan het alleen maar beter worden! Op naar de voorlaatste kijkavond van dit jaar!”. In genuanceerdere taal wil dat eigenlijk zeggen: we zitten nu eenmaal in een onstabiel seizoen. Laat ons geduldig wachten op een beetje vriesweer of afkoeling zodat we nog eens flink kunnen genieten van heldere, lange kijkavonden. En denk er aan:  ze komen eraan!