Donderdag, 17 september 2009. Een redelijk transplarante hemel en de voorspelling van een heldere en koude nacht. Hier zaten we op te wachten. Lambert nam contact op met Job en besloten samen op de Gastelse heide de Cassegrain op te stellen en het nieuwe oculair eens aan enkele doorgedreven tests te onderwerpen.
We hadden heel wat op het programma staan en begonnen met de planeten Jupiter, Uranus en Neptunus. Job (en ikzelf ook) zag details op de equatoriale gordels van Jupiter, herkende de kleuren van Uranus en Neptunus en zag dat de manen van Jupiter schijfjes waren in plaats van punten. We schoven op naar de volgende discipline: deepsky. Als eerste object keken we naar M13, de bolhoop in Hercules. Job was overdonderd…..elke ster is opgelost en als individu zichtbaar. Job zag heel duidelijk de uitlopers van M13. Op naar M 57, de Ringnevel. Een Ringnevel die nu echt een ring is, zo groot en met zoveel detail, afgezet tegen een zee van achtergrondsterren.
Tijdens de eerste objecten die we bekeken viel ons telkens op dat er een bepaalde afwijking in de afstelling van de kijker te zien was. In de ene kijkrichting was het te zoeken object in de onderkant van het oculairveld (100°) te vinden, in een andere kijkrichting was er een verschuiving te zien. Op een gegeven moment viel het te zoeken object zelfs uit beeld. Na enkele nieuwe calibraties vonden we de fout. De zoeker was niet voor de volle honderd procent uitgelijnd met het oculair, een fout die met de Ethos 13mm dramatischer is dan met een 40 mm SuperPlossl. Weer wat bijgeleerd.
Opnieuw afstellen en verder met de test van het Nagler-oculair. We besloten om het programma “Tonight’s best” te laten lopen en genieten van datgene wat AutoStar ons aanbood. Sommige nevels kregen we niet te zien, simpelweg omdat die verdronken in de gloed aan de horizon (strooilicht Hamont-Achel, Budel, Valkenswaard). Andere waren dan weer adembenemend, zoals “The blue Snowball”, een planetaire nevel in Pegasus (NGC 7662), in Andromeda zagen we het elliptische stelsel NGC 224, NGC 7009, de Saturnusnevel…. Het ene na het andere object werd bekeken, een kleine greep uit de talloze objecten die we de nacht zagen:
Caldwell 14 – M34 – M52 – M81 – M82 – M13 – M2 – M3 – M5 – M92 – Cyg x-1 – NGC 6826 – M71 – NGC 6886 – M20- M8 – M11- NGC 7009 – IC 4895 – M 27 – NGC 884- NGC 886 – ……..
Het was geen topnacht qua weer, maar qua sfeer en resultaten……. méér dan top!! We sloten de nacht af met enkel fotografische opnames van de Ringnevel, de Andromedanevel en de Halternevel. We gaan nu hoopvol uitkijken naar de echte donkere nachten. Nachten waar het contrast nog veel hoger ligt en de details dan nog meer zichtbaar gaan worden (om nog maar te zwijgen van de foto’s die we dan kunnen maken. We weten dat deze nachten koude nachten zijn. Ook daar is over nagedacht: er bestaan tegenwoordig van die handige barbeque-brikken in de handel die heel gelijkmating gloeien (ipv branden) en geven een aangename warmte voor de duur van twee uur. We gaan deze zeker inzetten als de koude net meer te houden is. Bijkomend voordeel is dat we (als we een blik Frankfurters meenemen, we ook geen honger hoeven te lijden!!!!). Je merkt het al…we zijn nu al bezig met de voorbereidingen voor het welslagen van een topper!!!
Einde waarneming rond 01.00u.
