Jan Hermans had op 4 januari tijd vrij gemaakt om de zonsverduisteriong waar te nemen. Zijn weergave van de feiten:

 Een zonsverduistering mogen we toch wel als een vrij zeldzame gebeurtenis beschouwen. De weersvoorspellingen voor de verduistering van 4 januari 2011 waren twijfelachtig en het tijdstip was niet erg gunstig. Er werd dan ook met spanning uitgekeken naar de atmosfeer bij het eerste ochtendgloren. De oostelijke hemel was bijzonder helder en nodigde uit om op pad te gaan voor dit spectaculaire gebeuren.

 Bij zonsopkomst was de zon al gedeeltelijk verduisterd. De eclips was al begonnen en met een eclipsbrilletje waren perfect de eerste punten van de sikkel tussen de bomen waar te nemen. Omstreeks 08h50 is een eerste poging gedaan om met een klein eenvoudig fototoestelletje dit gebeuren vast te leggen, maar dit was geen echt succes. Een goede waarnemingsplek voor dit soort observaties is moeilijker dan verwacht.

Dan maar naar een andere locatie gezocht. Misschien was het zicht vanaf de sterrenwacht beter, dus… er naartoe. Op weg naar de sterrenwacht lonkte de zon vanaf een prachtige open horizon ter hoogte van de molendijk. Meteen werd hier gestopt om het maximum van de verduistering, dat intussen om 09h17 optrad, te observeren. Vanaf het westen was een dichte bewolking zichtbaar, maar in die prachtige koude oostelijke ochtendhemel bleef de eclips toch steeds perfect zichtbaar.

Circa 80% van de zon was intussen bedekt en het viel weer op hoe fel de aarde nog werd verlicht door de resterende 20%. Met een eclipsbrilletje voor de lens van het fototoestel konden enkele opnamen worden gemaakt (zie foto rechts) terwijl de zon nog steeds oostelijk van de dichte rand van aankomende bewolking uit het westen bleef schitteren. Intussen verstreek de tijd erg snel en omstreeks 09h39 steeg de zon hoger aan de horizon tot ze even later definitief in de aankomende bewolking verscholen raakte.  Nog een tijdje bleef ze, weliswaar verzwakt door de wolken, zichtbaar door de minder dikke rand van de bewolking. (zie foto)

Hierbij is duidelijk te zien dat het maximum toen al ver was gepasseerd. Daarna verdween de zon een tijdlang achter de bewolking en kwam pas terug te voorschijn toen de eclips volledig was afgelopen. Gelukkig hebben we het belangrijkste moment niet moeten missen.Als er mensen zijn die van deze gebeurtenis een volledige fotorapportages maakten met professioneel materiaal dan zal hierbij, met wat fantasie, de indruk ontstaan dat de verlichte sikkel een schommelende beweging maakt met haar uitstekende punten. In het begin steekt de punt links naar boven en na verloop van tijd steekt de rechterpunt steeds verder naar boven en de linker naar beneden.

 Verslag en onderstaande afbeeldingen door Jan Hermans      

 

 

                                                                                                    We wachten op nog meer inzendingen!!!